คริสติ Yamaguchi ให้นักสเก็ตรูปโอลิมปิก Karen Chen คำแนะนำที่ดีที่สุดก่อน Pyeongchang

เป็นเวลา 26 ปีนับตั้งแต่นักสเก็ตรูป Kristi Yamaguchi ได้รับเหรียญทองในกีฬาโอลิมปิกฤดูหนาว 1992 และกลายเป็น America’s Sweetheart ในกระบวนการนี้อย่างรวดเร็ว และตอนนี้กับกีฬาฤดูหนาว Pyeongchang เพียงไม่กี่วันและการเพาะปลูกใหม่ของนักเล่นสเก็ตไปสำหรับทองนักกีฬา 46 ปีกำลังส่งทีมสหรัฐอเมริกาไปกับคำศัพท์บางคำโดยเฉพาะเพื่อให้คำปรึกษาแก่นักสเก็ตลีลาสตรี Karen เฉิน.

“ฉันรู้จักกะเหรี่ยงมาตั้งแต่อายุ 12 ขวบเพราะเรามีบ้านเกิดเดียวกัน [ฟรีมอนต์, แคลิฟอร์เนีย]” ยามากูชิกล่าวเมื่อเธอหยุด InStyle‘s สำนักงาน N.Y.C สัปดาห์สุดท้าย “สิ่งหนึ่งที่สำคัญที่ฉันบอกเธอคือการแข่งขันกีฬาโอลิมปิกที่คุณต้องเรียนรู้ที่จะป้องกันตัวเองจากแรงกดดัน ฉันพยายามที่จะรักษาความคิดของเธอไว้ในเชิงบวกเพราะง่ายที่จะให้ความสงสัยคลานเข้ามาในหัวของคุณก่อนที่จะมีการแสดงที่ยอดเยี่ยมเช่นนี้ “

ยามากูชิกล่าวว่าโซเชียลมีเดียได้เปลี่ยนเกมสำหรับนักกีฬาในปัจจุบันอย่างแท้จริงทั้งในด้านบวกและด้านลบ.

“ด้วย Twitter และ Instagram คุณรู้สึกง่ายที่จะรู้สึกว่าคุณกำลังถูกตัดสินอย่างต่อเนื่อง” เธอกล่าว “แต่ในทางกลับกันคุณยังมีคนอีกมากมายที่สนับสนุนคุณและติดตามไปพร้อมกับการเดินทางของคุณ ฉันบอกชาวกะเหรี่ยงว่า ‘อเมริกากำลังขลิบสำหรับคุณ! คุณไม่สามารถลืมได้ว่าแม้จะมีแรงกดดันทั้งหมดที่คุณรู้สึกตอนนี้ ฉันรู้สึกภาคภูมิใจของเธอเพราะเธอได้เอาชนะอุปสรรคมากมายที่จะมาถึงจุดนี้ “

แม้ว่า Yamaguchi มีจุดเด่นพิเศษสำหรับเฉิน แต่เธอรู้สึกตื่นเต้นที่จะได้เป็นส่วนหนึ่งของทีม USA รวมถึงนักสเก็ตลีลาของผู้หญิง Bradie Tennell และ Mirai Nagasu “เรามีกลุ่มใหญ่ในปีนี้และผมคิดว่าเรามีศักยภาพที่จะได้เหรียญในสามในสี่สาขาฉันไม่สามารถรอเพื่อดูว่าเกิดอะไรขึ้น”

ก่อนเกมฤดูหนาวเราได้พบกับยามากูชิในการพูดเล่นสเก็ตแฟชั่นยุค 90 ที่ไม่ดีและเป็นอย่างไรบ้างที่เป็นผู้หญิงอเมริกันคนแรกในเอเชียที่ชนะเหรียญทอง อ่านเพื่อการสนทนาของเราด้านล่าง.

ที่เกี่ยวข้อง: 8 ชิ้นแฟชั่น Spirited เพื่อช่วยให้คุณเชียร์ทีมสหรัฐอเมริกา

แม้ว่าคุณจะไม่ได้แข่งขัน แต่คุณยังมีส่วนร่วมในการสเก็ตลีลาโลกอยู่ คุณคิดว่ากีฬามีการเปลี่ยนแปลงตั้งแต่เมื่อคุณอยู่ในโอลิมปิก? ผมคิดว่าการเปลี่ยนแปลงที่ยิ่งใหญ่ที่สุดเกิดขึ้นเมื่อพวกเขาปรับปรุงระบบการตัดสินหลังจากโอลิมปิกปีพ. ศ. 2545 ตอนนี้มันอยู่ในระบบจุดที่เป็น leaned มากขึ้นไปทางด้านเทคนิคของสเก็ต พวกเขาพยายามใช้ความเป็นส่วนตัวออกจากการตัดสิน แต่ในตอนท้ายของวันนั้นก็ยังเป็นเพียงแค่ผู้ที่ให้คะแนนเหล่านั้นเท่านั้น มันเป็นความสับสนเล็กน้อยสำหรับทุกคนผมคิดว่า.

Skater แอชลีย์วากเนอร์ไม่พอใจกับคะแนนของเธอที่ National National Championships ซึ่งทำให้เธอไม่สามารถทำทีมโอลิมปิกได้ในปีนี้ คุณทำอะไรจากการสั่นสะเทือน? มันเป็นเรื่องยากเพราะเธอเป็นสเก็ตลีลาของสหรัฐเป็นเวลาหกปีหรือมากกว่านั้น แต่มีคนรุ่นใหม่ขึ้นมาเรื่อย ๆ และผมคิดว่า Bradie Tennell ทำให้ทุกคนประหลาดใจ เธอทำเครื่องหมายว่าคุณไม่สามารถละเลยกับความสม่ำเสมอและความสามารถทางเทคนิคของเธอ มันเศร้าเสมอเมื่อชื่นชอบถูกทิ้งไว้ แต่ทั้งสามสาวในทีมได้รับอย่างแน่นอนจุดของพวกเขา.

ในการแข่งขันกีฬาโอลิมปิกปี 1992 คุณกลายเป็นหญิงชาวเอเชียเชื้อสายแอฟริกันคนแรกที่ชนะเหรียญทอง มีความหมายอะไรกับคุณ? มันตลกเพราะตอนที่ฉันไม่ได้รู้ว่าฉันเป็นคนแรกจนกว่าจะมีการรายงานข่าว มันเย็น แต่! ฉันรักเมื่อนักสเก็ตหนุ่มมาหาฉันและบอกว่าฉันได้แรงบันดาลใจให้พวกเขาใช้เวลาในการเล่นกีฬา.

คุณสวมชุดสเก็ตลีลารูปแบบยุค 90 ขึ้นมากในวันนี้ คนไหนที่น่าจดจำที่สุดสำหรับคุณ? เราทุกคนรู้ดีว่ายุค 90s แย่มาก ฉันคิดว่ามันเป็นทศวรรษที่เลวร้ายที่สุดสำหรับเสื้อผ้าเพื่อที่ได้ทำงานกับฉัน เราเก็บ Swarovski ไว้ในธุรกิจ [หัวเราะ] คนที่น่าจดจำที่สุดคนหนึ่งของฉันแน่นอนจากการชนะโอลิมปิกของฉัน – มันเป็นสีดำกับเลื่อมทอง.

คุณตัดสินใจเลือกสิ่งที่สวมใส่ในกีฬาโอลิมปิกได้อย่างไร? เป็นเรื่องที่น่าสนใจเพราะในการชิงแชมป์แห่งชาติผมสวมชุดสีชมพูร้อนๆแขนสั้นและเพราะผมแข่งได้ดีในนั้นผมก็อยากจะใส่มันในกีฬาโอลิมปิก แต่ฉันมีชุดสีดำและสีทองทำเป็นชุดสำรอง เมื่อฉันไปแข่งขันแม่ของฉันดึงมันออกมาและบอกว่าฉันควรสวมใส่มันเพราะมันเป็นสง่างามมากขึ้น เธอพูดถูก!

นอกเหนือจากการแข่งขันสิ่งที่เป็นส่วนที่ดีที่สุดของประสบการณ์ทั้งหมด? แน่นอนพิธีเปิด เมื่อคุณใส่ชุดทีม USA และเข้าร่วมนักกีฬาที่ยอดเยี่ยมคนอื่น ๆ จากทั่วโลกก็มีพลังมาก ฉันรู้สึกเหมือนว่า “ใครสนใจว่าเกิดอะไรขึ้นในการแข่งขันนี้?” ช่วงเวลานี้เจ๋งมากในตัวของมันเอง.

อะไรคือส่วนที่ดีที่สุดเกี่ยวกับการออกไปเที่ยวในหมู่บ้านโอลิมปิก? ฉันต้องขอบคุณ Scott Hamilton สำหรับประสบการณ์ของฉันใน Village Olympic เขาดึงแม่ของฉันออกจากกันหลังจากที่ฉันได้ทำทีมและกล่าวว่านี่คือการแข่งขันกีฬาโอลิมปิกครั้งแรกของเธอทำให้เธอได้สัมผัสกับมันทั้งหมด ฉันทำความทรงจำมากมาย และมันก็น่าทึ่งที่ได้เข้าไปในห้องอาหารและดูนักกีฬาทุกคนที่คุณเคยมองขึ้นไปเพียงแค่นั่งอยู่รอบ ๆ และห้อยออก.

ดังนั้นอาหารเป็นอย่างไร? สุจริต? น่ากลัว! อาหารทั้งหมดถูกส่งเข้าและเราอาศัยอยู่โดยทั่วไปออกก๋วยเตี๋ยวเปียกถั่วเขียวและผักอื่น ๆ นั่นเป็นข้อร้องเรียนของฉันคนเดียว!

คุณเก็บเหรียญทองไว้ที่ไหนวันนี้? อยู่ที่โคโลราโดสปริงส์ในพิพิธภัณฑ์ที่สำนักงานสเก็ตลีลาสหรัฐฯสำหรับตอนนี้ สามีและฉันเดินทางไปที่นั่นประมาณ 4 ปีที่แล้วกับลูกสาวของเราและพวกเขาได้เห็นเป็นครั้งแรก พวกเขาต้องใส่ถุงมือสีขาวเพื่อเก็บไว้และทุกอย่าง ฉันคิดว่าฉันได้คะแนนกับพวกเขาสำหรับสิ่งนั้น.

นอกเหนือจากการได้รับเหรียญทองแล้วคุณได้พบกับสามีของคุณเบรตเฮเซียนในการแข่งขันโอลิมปิกปีพ. ศ. 2535 ด้านขวา? ใช่ว่าเป็นปีที่ดีสำหรับฉัน! ฉันได้พบสามีของฉันที่นั่น แต่มันก็ไม่ได้เป็นความรักที่แรกเห็น [หัวเราะ] เขาอยู่ในทีมฮอกกี้โอลิมปิกของสหรัฐอเมริกาและพิธีเปิด Nancy Kerrigan และฉันตัดสินใจที่จะเดินไปรอบ ๆ และพบกับนักกีฬาคนอื่น ๆ เธอรู้แล้วบางส่วนของทีมฮ็อกกี้ดังนั้นเราจึงจบลงด้วยการพูดคุยและถ่ายภาพ จริง ๆ แล้วไม่กี่ปีต่อมาฉันก็วิ่งเข้าไปหาเขาอีกครั้งในงานที่แวนคูเวอร์และเราก็โดนมัน ฉันต้องกลับไปที่อัลบั้มภาพโอลิมปิกของฉันและพูดว่า “โอ้ใช่เราอยู่!”

คุณเพิ่งเข้าร่วม Team Milk ซึ่งเป็นสปอนเซอร์อย่างเป็นทางการของ Team USA สิ่งที่เป็นเช่นนั้น? ใช่ ทีมนมคือทั้งหมดที่เกี่ยวกับการสนับสนุนนักกีฬาทีมสหรัฐอเมริกาขณะที่พวกเขาไล่ตามความฝันของพวกเขาใน Pyeongchang ดังนั้นจึงเป็นเรื่องที่น่าตื่นเต้นสำหรับผมที่ได้เป็นพันธมิตรกับพวกเขา นอกจากนี้ยังเป็นช่วงเวลาที่เต็มรูปแบบเนื่องจากฉันได้ทำแคมเปญ Milk Moustle ซึ่งถ่ายโดย Annie Leibovitz เมื่อ 20 ปีก่อน นมเป็นส่วนสำคัญของโภชนาการเสมอเมื่อตอนที่ฉันกำลังแข่งขันอยู่และตอนนี้เป็นแม่ฉันมักจะเริ่มต้นวันลูกสาวของฉันด้วยแก้ว.

บ่อยครั้งที่คุณกลับมาที่น้ำแข็งวันนี้? ไม่บ่อยนักอีกแล้ว บางครั้งฉันก็เล่นสเก็ตรอบ 10 นาทีต่อมาฉันชอบ ‘ตอนนี้ฉันจะทำอะไรดี?’ มันแตกต่างกันเมื่อคุณไม่ได้ฝึกอบรมอะไร ฉันได้รับประโยชน์แสดงในเดือนธันวาคมเพื่อให้เป็นเรื่องสนุก และลูกสาวคนเล็กของฉัน [Emma] เล่นสเก็ตด้วยเช่นกันดังนั้นฉันก็ยังอยู่ที่ลานหน้าสี่ครั้งต่อสัปดาห์.

เธอมีความฝันโอลิมปิกแล้วหรือยัง? ฉันคิดว่าเด็กทุกคนที่อายุ 12 ปีมีความฝันในโอลิมปิก! เราจะเห็น แต่ ฉันพูดเสมอว่าทำงานได้ดี เธอมีโค้ชของตัวเอง แต่เธอจะขอให้ฉันช่วยเธอบางครั้ง – แต่ไม่ เกินไป มาก. [หัวเราะ]