อดัม Rippon อธิบายว่าทำไมออกมาเป็นกระบวนการที่ไม่เคยสิ้นสุด

นักกีฬาสเก็ตรูปโอลิมปิก Adam Rippon นักกรีฑาเกย์คนแรกของสหรัฐอเมริกาที่เปิดเผยอย่างเปิดเผยในการแข่งขันอธิบายว่าสำหรับเขาออกมาเป็นอย่างไรและยังเป็นกระบวนการต่อเนื่อง.

ฉันออกมาเปิดเผยในปี 2015 เมื่อใด สเก็ต นิตยสารเข้าหาฉันและเพื่อนที่ดีของฉันแอชลีย์แว็กเนอร์เพื่อทำเรื่องปก มันถูกซ่อนตัวลงในเรื่องและมันก็ไม่ได้จริงๆเรื่องใหญ่ในตอนแรก รู้สึกเหมือนสัปดาห์ที่ผ่านไปก่อนที่ใครก็ตามจะถึงส่วนนั้นในบทความ! แต่ในขณะนั้นมันรู้สึกมีพลังมากและฉันก็รู้สึกดีในการควบคุม.

ภายในชุมชนสเก็ตคนขอบคุณฉัน บนน้ำแข็งคุณภาพของงานของฉันดีขึ้น ในการเล่นสเก็ตคุณมีเวลาสักเพียงไม่กี่นาทีในการแสดงให้ผู้ตัดสินเห็นว่าคุณทำอะไรและออกไปได้ ในเวลาเดียวกันก็รู้สึกตัวใหญ่กว่าฉันเช่นฉันเป็นตัวแทนคนอื่น และเมื่อฉันรู้สึกเบื่อเมื่อฉันรู้สึกว่าทำได้ทำมันได้ง่ายกว่าการทำเพื่อตัวเอง.

[แต่ความจริงก็คือ] การออกมาของฉันไม่ใช่เรื่องหนึ่ง เป็นกระบวนการที่ไม่เคยสิ้นสุดจริงๆ ออกมาเป็นเรื่องเกี่ยวกับการหาผู้ที่คุณอยู่ในขั้นตอนผ่านช่วงเวลาของการค้นพบตัวเอง.

กระแทกแดกดันคนแรกของฉันเป็นผลมาจากความสนใจที่ฉันมีต่อเด็กผู้หญิงคนหนึ่งในชั้นประถมศึกษาปีที่ 3 ฉันคิดว่าเธอสวยและตลกมากและฉันก็จำได้ว่า “โอ้พระเจ้าฉันอยากจะจูบเธอ” แต่ทันทีที่ฉันพูดกับตัวเองฉันก็ชอบ “รอฉัน สวม’ไม่อยากจะจูบเธอ “แน่นอนฉันไม่รู้ว่ามันหมายถึงอะไร แต่มันเป็นความรู้สึกแปลก ๆ ที่ทำให้ฉันกลัวและสับสน.

ความสนใจครั้งแรกที่ฉันมีต่อเด็กชายอยู่ในชั้นประถมศึกษาปีที่ 5 ดีตอนนี้ฉันรู้ว่ามันเป็นความสนใจ “ฉันคิดว่าเขาเจ๋งจริงๆ … และหล่อ … ตลก … และฉลาด … และฉันแค่สงสัยว่าเขากำลังทำอะไรอยู่ … ตลอดเวลา!”

นักกีฬาโอลิมปิคสเก็ตรูปอดัม Rippon เกี่ยวกับทำไมมันจึงพาเขามานานมากที่จะออกมาและวิธีการทุกอย่างเปลี่ยนไปเมื่อเขาทำ

แต่เป็นเวลานานผมรู้สึกอึดอัดกับความคิดที่ว่าเป็นเกย์ ฉันเติบโตขึ้นมาในเมืองเล็ก ๆ ที่มีหัวโบราณในเพนซิลเวเนียซึ่งฉันไม่มีส่วนเกี่ยวข้องใด ๆ กับผู้คน [LGBT] (ที่ฉันรู้จัก) เมื่อฉันอายุได้ 12 ขวบฉันจำได้ว่ากำลังมีการสนทนาเกี่ยวกับคนที่เป็นเกย์ มีใครบางคนถูกขัดจังหวะและพูดว่า “อืมมันน่าขยะแขยง!” และฉันก็ยังคงยึดมั่นอยู่กับมันเป็นเวลานาน ทำให้ฉันรู้สึกอึดอัดกับการที่ฉันเป็นและให้ความวิตกกังวลแก่ฉันที่จะมีใครค้นพบ ฉันวางกำแพงขนาดใหญ่นี้ไว้.

ในช่วง 20 ปีที่ผ่านมาฉันไม่สามารถฝังส่วนนี้ไว้ได้ ฉันได้พบกับผู้ชายที่เป็นเกย์และเราเริ่มต้นความเจ้าชู้และมันก็แตกต่างจากสิ่งอื่นที่ฉันเคยมีประสบการณ์ ฉันรู้ในขณะนั้น: ฉันไม่ใช่กะเทย ฉันยังไม่คิดว่าผู้หญิงน่าขยะแขยง แต่ฉันเป็นเกย์ และฉันรู้สึกเหมือนฉันเข้าใจเป็นครั้งแรกว่าฉันหมายถึงอะไร.

จนถึงตอนนั้นฉันรู้สึกเหมือน “ฉันจะรับมือกับความรู้สึกเหล่านี้เมื่อฉันเล่นสเก็ต ตอนนี้ฉันจะให้ความสำคัญกับเรื่องนี้ “แต่ถึงเวลาแล้วที่ชีวิตจะผ่านไป คุณได้รับในภาวะซึมเศร้านี้รู้สึกเหมือนทุกคนรอบ ๆ ตัวคุณชนิดของรู้ แต่คุณยังคงผลักดันเรื่องนี้โกหก ในที่สุดฉันก็มาถึงจุดที่มีน้ำหนักมากจนต้องออกไปหาเพื่อน.

ครั้งแรกที่ฉันพูดออกมาดัง ๆ กับคนอื่นฉันอายุ 22 ปีและไปเยี่ยมเพื่อนที่เล่นสเก็ตของฉันในแอริโซนา และให้ฉันบอกคุณออกมาเป็นหนึ่งในบทสนทนาที่ไม่ใช่อินทรีย์มากที่สุดที่คุณสามารถทำได้ มันเป็นหนึ่งในสิ่งที่น่ากลัวที่สุดที่ฉันเคยทำ ฉันจำได้ว่าฉันพูดออกมาว่า “ฉันมีอะไรจะบอกคุณ ฉันเป็นเกย์ “ฉัน รู้สึกว่า คำออกจากปากของฉัน ฉันรู้สึกเหมือนฉันลดลงเช่น£ 20 (ฉันต้องการทุกครั้งที่ฉันบอกว่าฉันเป็นเกย์ตอนนี้ฉันจะลดลง 20 ปอนด์!) ปฏิกิริยาเป็นกรณีที่ดีที่สุด ขอบคุณมากสำหรับการแบ่งปันเรื่องนี้กับฉัน ผมรักคุณ. มันไม่ได้เปลี่ยนอะไรเลย “จากนั้นบทสนทนาก็เดินหน้าต่อไป จากที่นั่นฉันมีช่วงเวลาที่ฉันจะบอกคนที่ใกล้ชิดฉัน มิฉะนั้นฉันจะปลูกเมล็ดพืชและทำหน้าที่และพูดในสิ่งที่ฉันต้องการ.

ขั้นตอนต่อไปคือการบอกแม่ของฉันต่อมาในปีนั้น เธออยู่ในแคลิฟอร์เนียเพื่อเฝ้าดูฉันเล่นสเก็ตและฉันรู้ว่านี่เป็นครั้งสุดท้ายที่ฉันเห็นเธอเป็นเวลาหลายเดือน ฉัน [texted] เธอ “Hey แม่คุณสามารถพบฉันในลานจอดรถลานสเก็ตหรือไม่” ฉันรู้สึกประสาทมากฉันยังคง procrastinating กับการพูดคุยเล็ก ๆ “คุณชอบการแสดงหรือไม่? ดีไหม? “ในใจผมชอบ ‘บอกว่าคุณเป็นเกย์! บอกว่าคุณเป็นเกย์! “เธอกำลังจะออกไปและฉันก็พูดว่า” แม่มีอีกหนึ่งเรื่องที่ฉันต้องบอกคุณ … ฉันเป็นเกย์ “เธอมองมาที่ฉันแล้วก็หายใจและพูดว่า” ฉันรู้ “ส่วนเล็ก ๆ ของฉันก็ตกใจเพราะฉันคิดว่าฉันจะปกปิดมันได้ดี – ซึ่งแน่นอนฉันไม่ได้ ฉันหมายถึงฉันสวมชุดชั้นในของถังด้วยคริสตัล แต่เธอไป “คุณอยู่ภายในฉันเป็นเวลาเก้าเดือน. ผม ทราบ.”ฉันชอบ” ประการแรกมันน่าขยะแขยง และประการที่สองความโล่งใจเป็นอย่างมาก “

ที่เกี่ยวข้อง: อดัม Rippon โยนโทรศัพท์ของเขาข้ามห้องหลังจากอ่าน Cher’s Tribute to Him

เมื่อฉันบอกกับครอบครัวที่เหลือในบ้านไม่กี่เดือนต่อมาฉันไม่ต้องการทำอะไรที่น่าทึ่งเช่นหยุดอาหารเย็นเพื่อประกาศ ยกเว้นฉันเป็นหนึ่งในหกคนดังนั้นบอกให้ทุกคนเห็นได้ชัดขึ้น หนึ่งในพี่น้องของฉันมีปฏิกิริยาที่ฉันชอบ เราเล่นวิดีโอเกมกันเมื่อฉันบอกเขา เขามองมาที่ฉันและพูดว่า “เอาล่ะ เราสามารถเล่นเกมได้หรือไม่? “

เป็นสิ่งที่ฉันอยากทำตั้งแต่ก่อนโอลิมปิกโซซีปี 2014 เมื่อแอชลีย์พูดถึง “กฎหมายต่อต้านโฆษณาชวนเชื่อต่อต้านเกย์” ของรัสเซียและเป็นหนึ่งในนักกีฬาเพียงคนเดียวที่จะทำเช่นนั้น ฉันถูกย้ายไป [แต่ฉันก็กลัวว่าถ้า] ฉันทำทีมโอลิมปิกฉันอาจจะทำให้คนตกอยู่ในอันตราย และเมื่อฉันไม่ได้ทำให้ทีมงานระยะเวลาที่รู้สึกออก.

แม้หลังจาก [พูดอย่างเปิดเผยเกี่ยวกับเรื่องเพศของฉันแม้ว่า] มันต้องใช้เวลาสองสามปีก่อนที่ฉันจะตัดสินว่าฉันเป็นใคร ผมจำได้ว่าผมเริ่มแต่งตัวเช่น “ตรง” ที่ฉันเคยสวมใส่: รองเท้าสเก็ตบอร์ด, ปุ่มน่าเกลียด -ups, เสื้อทีน่าขันที่มีคำพูดที่แย่มากกับพวกเขา! ฉันตระหนักดีและพยายามอย่างหนักเพื่อไม่ให้เป็นแบบแผน เห็นได้ชัดมีจำนวนมากที่เกิดขึ้นในหัวของฉัน แล้วอาจจะเป็นปีหรือสองปีที่ผ่านมาผมก็เหมือนคุณรู้หรือไม่? Fuck it ฉันลองสิ่งใหม่ ๆ ฉันมีผมสีม่วง ผมมีผมสีน้ำเงิน แต่ในทางที่ยังเป็นมาก ฉันคิดว่าหลายครั้งหลังจากที่คุณออกมาคุณเป็นรุ่นที่ขยายตัวนี้ของคุณเพราะคุณใช้เวลามากไม่ได้เป็นตัวเองที่คุณต้องการลองทุกสิ่งที่คุณไม่เคยมีโอกาสที่จะลอง.

มันใช้เวลาสักครู่เพื่อคิดออกว่าบางทีฉันสอดคล้องกับแบบแผนบางอย่าง แต่ไม่ทั้งหมดที่ทุกคนเป็นประเภทที่แตกต่างกันของคนเกย์เช่นเดียวกับทุกคนที่แตกต่างกันของคนตรง ตอนนี้เมื่อฉันเลือกรูปแบบพวกเขารู้สึกเหมือนฉันทำอะไรมากกว่าคำพูด.

วิดีโอที่เกี่ยวข้อง: Adam Rippon บอก InStyle ความภาคภูมิใจอะไรกับพระองค์

ที่เกี่ยวข้อง: สเก็ตลีลารูป Adam Rippon’s First Fashion Splurge มีอายุ 12 ปี

สำหรับฉันแล้ว Pride month เป็นเรื่องเกี่ยวกับการขอบคุณทุกๆคนที่ทำให้มันมีความภาคภูมิใจได้ ฉันได้บทสนทนาที่น่าอัศจรรย์กับตำนานเทนนิส Billie Jean King เกี่ยวกับประสบการณ์ที่ออกมาของเราและพวกเขาก็ไม่ต่างกันมากนัก ฉันรู้ว่าฉันถูกพูดถึง แต่เธอก็จบอาชีพแล้ว เธอต่อสู้และทำให้มันสมบูรณ์โอเคสำหรับคนอย่างฉันจะสามารถเป็นคนที่ฉันและจะกอดมัน.

เป็นความเสี่ยงที่จะออกมาฉันหวังว่ามันจะไม่ จำกัด เพียงคน LGBT เราโชคดีที่ได้รับประสบการณ์นี้เพราะในขณะที่มันดูน่ากลัวและเป็นช่วงเวลาที่คุณบอกกับคนทั้งโลกว่า “นี่คือสิ่งที่ฉันเป็น” ในช่วงเวลาเหล่านั้นคุณเป็นเจ้าของการมีอยู่และได้รับความแข็งแรงเป็นอย่างมาก ฉันหวังว่าทุกคนจะได้สัมผัสกับประสบการณ์แบบนั้นที่ซึ่งในด้านหน้าของโลกพวกเขารู้จักและชื่นชมว่าเขาเป็นใครและพวกเขากำลังทำอะไรอยู่.